Aktualności - Festiwal Dialog 2007

Jak mówić bez słów? - relacja z przedstawienia "Jeden gest"

2017-10-18 15:27:49

W czasie 9. Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Dialog-Wrocław mieliśmy okazję wziąć udział w jednym ze spektakli. 17 października we Wrocławskim Teatrze Współczesnym publiczności zaprezentowano „Jeden gest” w reżyserii Wojtka Ziemilskiego. Twórca prezentuje nam świat, którego z pewnością większość z nas nie zna i nie rozumie. Społeczność osób głuchych ma jednak wiele do pokazania, nie tylko w dosłownym tego słowa znaczeniu. Jeden gest

Z pewnością nie był to spektakl typowy czy przewidywalny. Siedząc na widowni czujemy się obco i nieswojo. Te ambiwalentne z początku wrażenia szybko znikają, gdy uświadamiamy sobie, że poza nami na widowni są także tacy, dla których ma to o wiele większy sens - osoby głuche lub niedosłyszące.

Reżyser sztuki „Jeden gest”, wbrew pozorom, nie stawia sobie za cel wytknięcia błędów, które popełniają ludzie bez wady słuchu, ale na przykładzie zaledwie kilku aktorów pragnie pokazać inną rzeczywistość oraz problemy wewnątrz niej. Artyści po prostu stają przed widzami i opowiadają swoją historię, otwierają się przed nimi. Zanim jednak to następuje, wspólnie uczymy się podstawowych gestów języka migowego w odmianach polskiej, szwedzkiej, bułgarskiej oraz międzynarodowej. W tym momencie obserwujemy tylko ręce wystające z niewielkich otworów wyciętych w kartonach, a miganie tłumaczy lektor.

Przez tego typu zabiegi przedstawienie staje się uniwersalne i rozumiane przez różne grupy odbiorców. Najbardziej zaskakuje fakt, że aktorzy potrafią mówić. Robili to niewyraźnie, ale płynnie i pewnie. Wszystko dzięki implantom wszczepionym pod skórę, aparatom słuchowym oraz ciężkiej pracy i przełamywaniu wewnętrznych oporów przed wydobyciem z siebie głosu.

Dźwięki lub obraz mogą być także pokazywane samymi gestami i to w sposób bardzo efektowny. Jeden z artystów miał umieszczone pod marynarką mikrofony, a każdy jego gwałtowniejszy ruch skutkował danym odgłosem. Na zawieszonym nad sceną ekranie wyświetlał się fragment japońskiego filmu animowanego, a stojący pod nim aktor zaczął intensywnie wymachiwać rękami i górną częścią ciała. Nie były to manewry przypadkowe, ale w pełni skoordynowane i zaplanowane, ponieważ powstałe w ten sposób dźwięki idealnie oddawały batalistyczne sceny w anime. Osoby słyszące mogły doświadczyć wtedy dokładnie tych samych wrażeń, jak osoby głuche - odbieraliśmy to po prostu innymi zmysłami.

Przesłanie płynące ze sztuki to jedno, ale niestety wykonanie to aspekt kompletnie odrębny.  Pomimo atmosfery panującej w teatrze, całość mało miała z nim wspólnego. Jeżeli w założeniu „Jeden gest” miał wyglądać tak, jakby niewiele łączyło go z klasycznym spektaklem, to wyszło to aż za bardzo. Odczucia po obejrzeniu przedstawienia były pozytywne głównie ze względu na intrygujące i wzruszające opowieści z życia aktorów, a to zdecydowany pozytyw. Po wyjściu z teatru nie mieliśmy odwagi, albo nawet ochoty na to, by się odezwać, dlatego śmiało można stwierdzić, że „Jeden gest” wywołał ciche, lecz silne emocje. Oczywiście przedstawiamy wszystko w perspektywy osób słyszących, ale mamy nadzieję, że dla głuchych lub niedosłyszących była to także sztuka, która na długo pozostanie w pamięci.

JK

fot. materiały prasowe 

Jeden gest, reż. Wojtek Ziemilski, prod. Polska, data premiery w Warszawie - 24 września 2016

Słowa kluczowe: teatr, spektakl, ziemilski, ocena
Komentarze
Redakcja dlaStudenta.pl nie ponosi odpowiedzialności za wypowiedzi Internautów opublikowane na stronach serwisu oraz zastrzega sobie prawo do redagowania, skracania bądź usuwania komentarzy zawierających treści zabronione przez prawo, uznawane za obraźliwie lub naruszające zasady współżycia społecznego.
Zobacz także
Jeden gest
Jak mówić bez słów? - relacja z przedstawienia "Jeden gest"

Codzienność w świecie głuchych nie ma tylko dwóch, kontrastujących ze sobą oblicz. Jak w życiu każdego z nas, dominują w niej różne odcienie szarości. Nawet miganie nie jest wszędzie takie samo.

„Między Niczym a Nikim”
„Między Niczym a Nikim”

„Oresteja” w reżyserii Jana Klaty to niezwykle wizyjny i sugestywny spektakl o kryzysie wartości, degradacji moralności, zagubieniu i pustce wewnętrznej współczesnego człowieka.

"Proszę się nie denerwować, proszę pomyśleć"
"Proszę się nie denerwować, proszę pomyśleć"

Gdyby ożywić postaci z obrazu i wniknąć w sam środek tej dziwnej rzeczywistości, można by się poczuć, jak podczas spektaklu „Kartoteka" w reżyserii Michała Zadary.

Ostatnio dodane
Jeden gest
Jak mówić bez słów? - relacja z przedstawienia "Jeden gest"

Codzienność w świecie głuchych nie ma tylko dwóch, kontrastujących ze sobą oblicz. Jak w życiu każdego z nas, dominują w niej różne odcienie szarości. Nawet miganie nie jest wszędzie takie samo.

„Między Niczym a Nikim”
„Między Niczym a Nikim”

„Oresteja” w reżyserii Jana Klaty to niezwykle wizyjny i sugestywny spektakl o kryzysie wartości, degradacji moralności, zagubieniu i pustce wewnętrznej współczesnego człowieka.