Anioły w Ameryce

Anioły w Ameryce     

"Pierwsza część spektaklu opowiada o tym, dokąd polskie społeczeństwo dotarło albo właśnie powoli dociera: ścieranie się polityków, wymachiwanie hasłami elekcyjnymi, naruszanie prywatności człowieka. Nietrudno przecież znaleźć we współczesnej Polsce analogię do Ameryki. Zarówno tu jak i tam fundamentalizm nie wynika z potrzeb ludzi. Jest po prostu bardzo opłacalnym hasłem elekcyjnym. (...) W tej sztuce jest wiele aniołów. Próbuję je zrozumieć. To postaci, których istotą jest kochanie. Spadły z nieba i teraz brudzi je ulica. Wierzę w takie anioły" (Krzysztof Warlikowski w rozmowie z Joanną Kijowską, "Dziennik").

"Dramat Kushnera pozornie opowiada o perypetiach grupki nowojorskich homoseksualistów w obliczu pandemii AIDS. Jednak problemy, z którymi borykała się Ameryka połowy lat osiemdziesiątych, stają się jedynie punktem wyjścia dla znacznie szerszych rozważań. (...) to nie tylko rozliczenie z błędami i grzechami Ameryki, ale też dokonany nad nią egzorcyzm. Centrum dramatu stanowi problem uwiedzenia Amerykanów przez ich własny mit" (Ishbel Szatrawska, "Dialog").

"Swą opowieść rozciąga Warlikowski na wszystkie mniejszości, wszystkich wykluczonych. Rysuje pejzaż społeczeństwa na krawędzi przepaści. To chyba najbardziej osobisty spektakl tego reżysera. Oto artysta, który przestał wiedzieć, a zaczął pytać" (Jacek Warak, "Dziennik").

"Anioły w Ameryce Warlikowskiego to przykład mistrzowskiego panowania nad sztuką teatralną: imponująca maszyneria widowiska uruchomiona w celu przedstawienia pełnej rozmachu epickiej opowieści. (.) W monumentalnej, a zarazem lekkiej, robiącej wręcz niematerialne wrażenie scenografii Małgorzaty Szczęśniak spotykają się różne poziomy rzeczywistości: szpitalne łóżka i klub z rurą do erotycznego tańca, kirkut i tandetnie umeblowany mieszczański salonik, ale też Antarktyda czy przestworza stratosfery. Półprzeźroczyste drzwi i unoszące się ściany otwierają ten mikrokosmos na inne światy, w matowych lustrach o pofalowanej tafli odbijają się zniekształcone twarze bohaterów. Odbicia, podwójność, dwuznaczność organizują świat bohaterów, co podkreślone jest już na poziomie podwójnej obsady wielu ról" (Anna R. Burzyńska, "Tygodnik Powszechny").

 

---

Tony Kushner
Anioły w Ameryce
(Angels in America)

Przekład: Jacek Poniedziałek
Reżyseria: Krzysztof Warlikowski
Scenografia i kostiumy: Małgorzata Szczęśniak
Muzyka: Paweł Mykietyn
Reżyser światła: Felice Ross
Film: Paweł Łoziński
Songi: Adam Falkiewicz
Stylizacja fryzur i peruki: Robert Kupisz
Make-up: Gonia Wielocha
Rzeźby: Zofia Remiszewska, Dominik Dlouhy
Efekty malarskie: Arkadiusz Sylwestrowicz

Producent: TR Warszawa;
Koproducenci: Comédie de Valence Centre Dramatique National Drôme-Ardeche, Maison de la Culture d'Amiens - Scene Nationale, TNT - Théatre National de Toulouse - Midi-Pyrénées


Roy M. Cohn: Andrzej Chyra
Joe Porter Pitt: Maciej Stuhr
Harper Amaty Pitt: Magdalena Popławska
Prior Walter: Tomasz Tyndyk
Louis Ironson: Jacek Poniedziałek
Belize, Mr.Ściemniacz: Rafał Maćkowiak
Anioł, Emily: Magdalena Cielecka
Hannah Porter Pitt, Rabbi Izydor Chemelwitz: Stanisława
Celińska/Bogusława Schubert
Martin Heller, Aleksiej A. Prelapsarianow: Zygmunt Malanowicz
Ethel Rosenberg: Danuta Stenka / Dorota Landowska
Lekarka: Bogusława Schubert

 

---