Festiwal Dialog 2015 - Archiwum
!["Po_wracanie" - hipnotyczne flamenco [RECENZJA]](https://gfx.dlastudenta.pl/uploads/images/0/d5/powracanie_art_auto_1030_500x280.jpg)
Przedstawienie hiszpańskiego tancerza wprowadza w trans i zabiera widzów w daleką podróż, by odnaleźć kobietę z przeszłości, która wiele dla niego znaczyła.
![Echo in Camera - lalka też człowiek [RECENZJA]](https://gfx.dlastudenta.pl/uploads/images/1/25/laleczki_auto_1030_500x280.jpg)
Grupa Dead Puppet podczas Festiwalu Dialog Wrocław 2015 zabiera nas metateatralną podróż do otchłani Hadesu. W rękach tych trzech panów w cylindrach, martwe laleczki ożywają i nabierają bardzo ludzkiego oblicza.
![Szepty i krzyki - ból istnienia [RECENZJA]](https://gfx.dlastudenta.pl/uploads/images/4/0a/szeptyikrzyki_auto_1030_500x280.jpg)
Spektakl w reżyserii Ivo van Hove to dramatyczny przegląd ludzkiej psychiki i wzajemnych zależności w kontaktach międzyludzkich. To skrajne emocje, przeciwstawne jak tytułowe szepty i krzyki.
Aktualności
![Popioły, albo daj mi powód żeby się nie rozpaść [FOTO]](https://gfx.dlastudenta.pl/uploads/images/8/e0/popioy_auto_1030_500x280.jpg)
"Popioły, albo daj mi powód żeby się nie rozpaść" to opowieść o dwóch postaciach w ekstremalnych sytuacjach. Zobacz zdjęcia ze spektaklu!
Recenzje
Przedstawienie hiszpańskiego tancerza wprowadza w trans i zabiera widzów w daleką podróż, by odnaleźć kobietę z przeszłości, która wiele dla niego znaczyła.
Spektakle
Przenikliwy spektakl Krystiana Lupy w gorzki sposób stawia pytania o artystów i ich rolę w dzisiejszym świecie. Niegdysiejsza bohema energię rebelii zamieniła bowiem na państwowe kontrakty, sowite honoraria, ordery i posady.
"Popioły, albo daj mi powód żeby się nie rozpaść" to opowieść o dwóch postaciach w ekstremalnych sytuacjach. Zobacz zdjęcia ze spektaklu!
Przedstawienie hiszpańskiego tancerza wprowadza w trans i zabiera widzów w daleką podróż, by odnaleźć kobietę z przeszłości, która wiele dla niego znaczyła.
Historia trzech kobiet wychowanych w stolicy, lecz żyjących na prowincji. Każda z nich marzy o powrocie do Moskwy. Każda marzy o miłości.
Przez ponad pięć godzin widzowi pokazuje się rzeczywistość niczym z filmów Almodovara czy ciemnych pittsburskich uliczek serialu „Queer as a folk”. Chorobą, która tak naprawdę trapi bohaterów, nie jest AIDS, lecz pustka i brak oparcia. To przez nią moralnie gniją, odrzucają prawdziwe uczucia, boją się wziąć odpowiedzialność za drugą osobę.